Wstęp do psychologii etnicznej

Jakkolwiek byśmy określali właściwy przedmiot psychologii etnicznej, jasne jest, że sfera tego przedmiotu nie stanowi ani dziedziny bezpośredniej obserwacji za pomocą zmysłów, ani dziedziny samoobserwacji, ani wreszcie dziedziny konstrukcji idealnych. Sferę psychologii etnicznej a priori zakreśla się jako sferę tego, co jest dostępne przez rozumienie pewnego systemu znaków, a zatem do jej przedmiotu dochodzi się jedynie drogą rozszyfrowywania i interpretowania tych znaków. To, że te znaki są nie tylko oznakami rzeczy, ale też i przekazami o nich, widać z tego, że byt stosownych rzeczy nie ogranicza się do samego zjawiska znaków. Innymi słowy, mamy do czynienia ze znakami, które służą nie tylko wskazywaniu rzeczy, ale także wyrażają pewne znaczenie. Ukazanie, na czym polega to znaczenie, jest właśnie niczym innym, jak odsłanianiem stosownego przedmiotu z jego treścią, czyli w naszym przypadku – drogą ku ścisłemu ustalaniu przedmiotu psychologii etnicznej. Powstaje spór wokół precyzji tego określenia, ale nade wszystko domaga się rozwiązania zasadniczy problem, co w ogóle występuje jako znaczenie, kiedy wyodrębniamy znaki i wyrażenia w specyficzną dziedzinę źródeł poznania. W ten sposób to wstępne i aprioryczne wskazanie sfery przedmiotu psychologii etnicznej nie tylko nic nie mówi o jego charakterze, ale nawet nie przesądza o jego istnieniu właśnie jako przedmiotu psychologicznego.

Z książki Wstęp do psychologii etnicznej