Teoretyczne podstawy nauki prawa sportowego

Sport w swym ogólnym wyrazie ma z etycznego punktu widzenia duży wkład w kształtowanie kultury masowej, co nie oznacza, że wolny jest od zjawisk nawet krańcowo negatywnych, którym najbardziej sprzyja jego przyspieszona ekonomizacja i polityzacja. Z jednej strony można bowiem wskazać, że sport kształtuje charaktery ludzi, wzmacnia ich siłę fizyczną i psychiczną, uczy samodyscypliny i uczciwej konkurencji (…); natomiast z drugiej strony we współczesnym sporcie mamy do czynienia z nasileniem się wielu zjawisk patologicznych burzących jego idealistyczny obraz, takich jak niedozwolony doping, korupcja, przemoc, manipulowanie wynikami rywalizacji, zakazana ingerencja genetyczna, postawy skrajnego egoizmu i wrogiego nastawienia do przeciwnika (…). Dynamika przeobrażeń współczesnego sportu wzmacnia silnie tego rodzaju presję regulacyjną, co przyczynia się do postępującej jurydyzacji i judyfikacji sektorowej, a to wpływa na rozwój i poszerzanie pola prawa sportowego jako subdyscypliny w ramach gałęziowej struktury prawoznawstwa o wyraźnie już identyfikowalnych właściwościach.

Monografia Teoretyczne podstawy nauki prawa sportowego ma wyjątkowe znaczenie dla rozwoju kształtującej się dopiero subdyscypliny w gałęziowej strukturze prawoznawstwa, jaką jest prawo sportowe. Ponadto pozycja ta jest ważna z punktu widzenia współczesnej teorii i filozofii prawa oraz szeroko rozumianej praktyki prawniczej. Autor w kontekście dociekań odnoszących się do prawa sportowego przełamuje bowiem wiele utartych schematów myślenia o postnowoczesnym prawie i podważa paradygmaty zakorzenione dość mocno w polskiej doktrynie i praktyce stosowania prawa. Na tym tle rozwijany jest główny wątek recenzowanej książki związany z dostarczaniem czytelnikowi kompleksowej wiedzy na temat teoretycznych problemów prawa sportowego. Jest to pierwsza praca o takim charakterze i ma niewątpliwie pod tym względem wymiar pionierski.

Z recenzji prof. Zdzisława Brodeckiego