Prusowie i Wielki Step. Ślady tradycji stepowych koczowników u zachodnich Bałtów

Świat zawsze był mały.
„Szlak jedwabny”, „szlak bursztynowy” – to nie tylko nazwy dróg, którymi poprzez kontynenty na dystansach tysięcy kilometrów wędrowali ludzie, idee i rzeczy, ale i symbole powszechności potrzeby dalekosiężnych kontaktów. Także i Prusowie, mieszkający na południowo-wschodnich wybrzeżach Bałtyku, nie pozostawali w izolacji od otaczających ich światów. W dotychczasowych poszukiwaniach obcych śladów w kulturze Prusów i ich bezpośrednich przodków najsilniej akcentowane były oddziaływania ze strony Germanów (zarówno tych z Niżu Europejskiego, jak i Skandynawii). W mniejszym stopniu dostrzegano wpływy słowiańskie. Od dawna zwracano też uwagę na wczesnośredniowieczne relacje o dziwiących innych Europejczyków obyczajach Prusów, chowających swych zmarłych wraz z końmi i upijających się sfermentowanym, kobylim mlekiem. Kierowały one uwagę na tereny odleglejsze od światów Germanów czy Słowian – na Wielki Step i mieszkające na nim dawniej ludy niemające stałych osad, prowadzące wędrowny tryb życia.

Ze Wstępu