Paradygmat systemowy w innowacyjności. Geneza, ewolucja i ocena

Głównym celem książki jest przedstawienie genezy, podstaw teoretycznych, założeń, form zastosowań – od poziomu makro, przez mezo, po mikro – i ewolucji podejścia systemowego w innowacyjności oraz ocena znaczenia tego podejścia dla innowacyjności i rozwoju. Badano wpływ interakcji między różnymi elementami systemu innowacyjnego na ich rezultaty w ujęciu innowacyjności i dla rozwoju na różnych poziomach: makro, mezo i mikro. Oceny dokonano, opierając się na badaniach własnych i literaturze. Ponadto przy uwzględnieniu podejścia systemowego, które jest nastawione na praktyczne wyniki, które mogą byæ osiągane na różne sposoby, szczególnie w systemach społecznych, stosuje się też analizę rezultatu w celu odnalezienia przyczyn sukcesu. Dążono do odkrycia i scharakteryzowania „szarych skrzynek” systemów innowacyjnych, tj. ich nie do końca jasnej struktury, właściwości oraz mechanizmów i zachowań. Podejście to jest zastosowane w odniesieniu do regionalnych systemów innowacji w Unii Europejskiej. W wypadku ekosystemów innowacyjnych inteligentnych specjalizacji zakłada się, że jeśli stanowią one ekosystemy innowacyjne i spełniają cele i wymogi postawione przy ich wyznaczaniu, to powinny dać efekt pobudzenia rozwoju – zostało to sprawdzone dla Polski za lata 2012–2018.