Notatnik z niepamięci

Trudno się nie zgodzić, że nasze integrum humanum domaga się swoistej reprezentacji w mozaice języków, wśród których język poezji zajmuje miejsce szczególne. Tu realnie istniejące rzeczy i relacje mogą zyskać znaczenie symboliczne. Z poezji zdaje się promieniować twórcza moc, która rozświetla zakrytą strukturę rzeczywistości, ujawniając obszary znaczeń dotąd niewidoczne.

Liryka Piotra Bojarskiego jest głęboko relacyjna. Jednostkowe zdarzenia w przestrzeni relacji kodują tu ukryty sens. Opowiadają geografię wędrowca, który, pociągając magiczną kołatkę niepamięci, dokonuje poetyckiej rekonstrukcji trajektorii dojrzewającej tożsamości. Metaforyka oszczędna, daleka od barokowego patosu, toruje drogę do istoty rzeczy, oddziałując szeroką gamą odcieni liryzmu.

Z Przedmowy Ryszarda Horodeckiego