Książka jest zbiorem artykułów, w których przedstawiono rezultaty testowania w praktyce szkolnej narzędzi dydaktycznych wypracowanych w ramach projektu Ponowoczesna dydaktyka polonistyczna. Teoria i praktyka. Autorzy artykułów prezentują możliwości i ograniczenia wykorzystania na lekcjach polskiego różnych strategii interpretacyjnych.
Pojęcie „adaptacji” odsyła do łacińskiego słowa adaptatio oznaczającego przyswojenie. W książce nie chodzi jednak o proste przełożenie, „przeróbkę” zdobyczy teorii literatury czy ponowoczesnego literaturoznawstwa na język dydaktyki, które miałoby charakter skończony i ostateczny. W zaproponowanym tutaj rozumieniu dydaktyka miałaby być formą „przejściówki” (adaptora) między polonistyką akademicką a polonistyką szkolną. Adaptacje (liczba mnoga jest nieprzypadkowa) mają charakter niedokończony, polimorficzny, dotyczą rożnych poziomów wzajemnych oddziaływań uniwersytetu na szkołę i szkoły na uniwersytet.
