31,50 zł
Gdy wiosną 1945 roku wojska amerykańskie wkroczyły do Mauthausen-Gusen, wśród wyzwolonych więźniów był dwudziestosześcioletni krakowski poeta Bronisław Kamiński. Przeżył w obozie sześć lat, unikając śmierci jedynie dzięki fałszywemu nazwisku, pod którym go zatrzymano, a doświadczenie to – chronologicznie nie pierwsze i nie ostatnie tego typu pęknięcie w życiorysie autora – wyznaczyło linię napięcia między pozycją ofiary, przetrwańca, świadka i poety. Po wojnie pisarz wyjechał do Francji i publikował wyłącznie po francusku, jako francuski poeta i wydawca Bruno Durocher. Niniejsza książka jest pierwszym monograficznym opracowaniem jego twórczości: trudnego do rozczytania palimpsestu, świadectwa o Zagładzie, opowieści o tożsamościowych labiryntach i balansowaniu na styku literatury i egzystencji. Wyraźnie rozrysowana – między świadectwem, autobiografią, autofikcją, poetyką przestrzeni i „teopoetyką” – rama teoretyczna niniejszych rozważań służy tu rozczytywaniu tekstów i podążaniu – w trybie „lektury bliskiej” – za autorem i jego dziełem, za fantomowym głosem ostańca stającego się świadkiem, Bronisława Kamińskiego stającego się Bruno Durocherem, poety stającego się wiecznym Don Kichotem.
