Zasady relacji między Rzecząpospolitą Polską a Kościołem katolickim w zakresie ochrony kościelnych dóbr kultury

Na okładce książki znajduje się obraz Giovanniego Paolo Panniniego zatytułowany Wejście do Panteonu w Rzymie. To osiemnastowieczne dzieło włoskiego artysty doskonale oddaje zagadnienia poruszane w książce, sytuację, kiedy w ramach jednej przestrzeni to, co sakralne, miesza się z tym, co świeckie. I jak różne mogą być motywacje osób odwiedzających Panteon, tak różne mogą być wartości występujące w ramach jednej przestrzeni. Wystarczy nadmienić, że Panteon jest jednym z najlepiej zachowanych antycznych budynków starożytnego Rzymu, o unikatowej architekturze, miejscem spoczynku Rafaela, pierwszych królów zjednoczonych Włoch, a jednocześnie jest kościołem katolickim pw. Najświętszej Maryi Panny od Męczenników. Panteon zawiera więc wartości artystyczne, historyczne, naukowe, patriotyczne i religijne, a wartości te się nie wykluczają. W książce, przenosząc zagadnienie współistnienia wartości sakralnej i zabytkowej na grunt Polski, staram się wykazać, że umiejętne i odpowiedzialne zarządzanie zabytkami podnosi ich wartość oraz służy ochronie, a doświadczenie piękna i sacrum się nie wykluczają.

Od Autora

Praca ma ważne i aktualne znaczenie w opisie, analizie i wyjaśnieniu kształtowania się relacji między Rzecząpospolitą Polską a Kościołem katolickim oraz wyodrębnienia się osobnej gałęzi prawa. (…) Podjęty temat, chociaż wydaje się w tytule klarowny, ostatecznie nie jest łatwy w opracowaniu.

Z recenzji ks. prof. Tomasza Barankiewicza

Za najistotniejsze ustalenie szczegółowe uważam postulat wprowadzenia do polskiego obrotu prawnego kategorii wartości religijnej dobra kultury. Za interesujące socjologicznoprawnie uważam naszkicowany przez Autora czteroetapowy quasi-model współdziałania organów władzy państwowej i kościelnej.

Z recenzji prof. Maurycego Zajęckiego