Instrukcja wydawnicza

Instrukcja wydawnicza

WYMOGI EDYTORSKIE DLA AUTORÓW I REDAKTORÓW

Informacje ogólne

ZASADY OGÓLNE

  • Edytor tekstu Word (format .rtf, .doc lub .docx) w wypadku publikacji z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, LaTeX w wypadku publikacji z zakresu nauk ścisłych oraz wszelkich tekstów zawierających skomplikowane i liczne wzory.
  • Krój czcionki – Times New Roman.
  • Wielkość czcionki tekstu głównego – 12 pkt.
  • Wielkość czcionki przypisów – 10 pkt.
  • Interlinia (światło) tekstu głównego – 1,5 wiersza.
  • Interlinia (światło) przypisów – 1 wiersz.
  • Tekst wyjustowany.
  • Marginesy standardowe – wszystkie po 2,5 cm.
  • Jako sposób wyróżnienia tekstu stosuje się dla zwrotów w językach obcych (np. angielski, niemiecki, łaciński) wyłącznie kursywę, natomiast dla zwrotów w języku polskim unikamy wyróżnień, ewentualnie w wyjątkowych sytuacjach wytłuszczenia (Bold) lub druk rozstrzelony.
  • Nie należy stosować podkreśleń (nie dotyczy prac językoznawczych).
  • Nie należy stosować tzw. twardych spacji i automatycznego dzielenia wyrazów.

TEKST GŁÓWNY

  • Tytuły:
    • książek i artykułów, referatów, obrazów, filmów podajemy kursywą;
    • gazet i czasopism (wielkimi literami) oraz konferencji, sesji naukowych, wystaw pismem prostym w cudzysłowie;
    • dokumentów – pismem prostym bez cudzysłowu.
  • Cytowane fragmenty tekstów oznaczamy „cudzysłowem” (bez kursywy).
  • Daty:
    • – nazwy miesięcy należy rozwijać: 22 maja 2012 r.;
    • – zakres dat łączymy półpauzą: 1989–2001.
  • Nazwy własne:
    • nazwy organizacji i instytucji występujące po raz pierwszy zapisujemy w całości, dalej można używać skrótu;
    • imię i nazwisko osoby występujące po raz pierwszy zapisujemy w pełnym brzmieniu, dalej konsekwentnie – nazwisko z poprzedzonym inicjałem imienia lub samo nazwisko.
  • Jeżeli w tekście występują skróty, które nie są ogólnie przyjęte lub zostały ustalone specjalnie dla publikacji, należy sporządzić Wykaz skrótów.
  • Odsyłacz cyfrowy przypisu umieszczamy bezpośrednio po fragmencie, do którego odnosi się przypis (po cudzysłowie, przed kropką kończącą zdanie, ale po kropce skrótu, jeżeli ten kończy zdanie).

PRZYPISY

  • Dopuszczalne są dwa rodzaje przypisów: tradycyjne (dolne) – z odsyłaczami liczbowymi w tekście głównym, oraz zapisywane w systemie harwardzkim (wewnątrztekstowe) – w jednej publikacji należy konsekwentnie stosować jeden system zapisu.
  • Stosujemy skróty: red. – pod redakcją, redakcja; s. – strona; t. – tom; z. – zeszyt; cz. – część; nr – numer; R. – rocznik; i in. – i inni; i nn. – i następne.
  • Numery tomów, części zapisujemy cyframi arabskimi, niezależnie od tego, jak podane zostały w publikacji: t. 24, cz. 7
  • W opisach publikacji obcojęzycznych stosujemy oznaczenia i skróty właściwe dla danego języka, zaczerpnięte z kart tytułowych, np.: no. – ang. Number – numer; vol. – ang. volume – tom, rocznik; Nr. – niem. Nummer, Bd. – niem. Band – tom; H. – niem. Heft – zeszyt; T. – niem. Teil – część; Aufl. – niem. Auflage – wydanie.
  • Przypisy tradycyjne
    • Zamieszczamy u dołu stron, na których występują ich odsyłacze.
    • Kilka źródeł zamieszczonych w jednym przypisie oddzielamy średnikami.
    • Unikamy zapisu op. cit. Jeżeli powołujemy się na publikację przytoczoną w jednym z przypisów wcześniejszych, powtarzamy początkowe elementy opisu (nazwę autora oraz pierwsze słowa tytułu stanowiące logiczną całość); jeżeli przytaczamy pozycję wymienioną w przypisie bezpośrednio poprzedzającym, stosujemy zapis: ibidem, np.:
      • 1 R. Lange, O istocie tańca i jego przejawach w kulturze. Perspektywa antropologiczna, Poznań 2009, s. 81–82.
      • 2 A. Marcinkowski, Lud ukraiński, t. 2, Wilno 1857, s. 170.
      • 3 Ibidem, s. 157–160.
      • 4 R. Lange, O istocie tańca…, s. 113–115.
  • Kolejność elementów przypisu (oddzielonych przecinkami):
    • inicjał imienia i nazwisko,
    • opis bibliograficzny (zob. Bibliografia),
    • numery przywołanych stron.
  • Jeżeli powołujemy się na fragment niepochodzący bezpośrednio z oryginału, piszemy np.:
    • 1 R. Cameron, Historia gospodarcza świata, Warszawa 2001, s. 312, za: J. Kaliciński, Historia gospodarcza XIX i XX wieku, Warszawa 2004.
  • Jeśli cytujemy fragment niepochodzący bezpośrednio z oryginału, stosujemy zapis np.:
    • 1 A. Krajewski, Prace magisterskie i licencjackie, Warszawa 2003, s. 71, cyt. za: J. Boć, Jak pisać pracę magisterską, Wrocław 1995, s. 31 i 38.
  • Przypisy harwardzkie (wewnątrztekstowe)
    • Zamieszczamy w nawiasie, w tekście głównym, bezpośrednio po odwołaniu się do publikacji.
    • Elementy przypisu: nazwisko autora i rok wydania publikacji, numery przywoływanych stron (po dwukropku, bez skrótu s.), np.:
      • „Praca filozofa polega na gromadzeniu przypomnień w określonym celu” (Wittgenstein 2000: 76).
    • Jeżeli powołujemy się na kilka prac tego samego autora wydanych w jednym roku, po dacie publikacji dodajemy małą literę: a, b i kolejne, np.:
      • (Maj 1999a: 14) i (Maj 1999b: 1)

BIBLIOGRAFIA

  • Pozycje bibliografii sortujemy alfabetycznie według nazwisk autorów.
  • Nie numerujemy kolejnych pozycji bibliografii.
  • Nazwy wydawnictw podajemy konsekwentnie we wszystkich publikacjach lub wcale.
  • Nie umieszczamy stron podawanych publikacji.
  1. Kolejność elementów tradycyjnego opisu bibliograficznego (oddzielonych przecinkami):
  • nazwisko i inicjał imienia,
  • opis bibliograficzny,
  • uwaga: nie podajemy numerów stron.

Przykłady zapisu:

  • publikacje autorskie (jeden autor):
    • Grzenia J., Słownik nazw własnych, Warszawa 1998.
    • Gronowska B., Jasudowicz T., Mik C., Prawa człowieka. Dokumenty międzynarodowe, Toruń 1993.
  • publikacje zbiorowe (pod redakcją):
    • Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin 2001.
  • artykuły w publikacjach zbiorowych:
    • Markowski A., Puzynina J., Kultura języka [w:] Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin 2001.
  • artykuły w czasopismach (uwaga: zawsze należy oznaczyć numer czasopisma za pomocą skrótu, odpowiednio R., nr, z., cz.):
    • Plezia M., Najdawniejsze echa poezji Horacego w literaturze polskiej, „Rocznik Komisji Historycznoliterackiej” 1987, nr 24.
  • artykuły w prasie codziennej (zamiast roku wydania i numeru możemy podać datę wydania):
    • Wolak U., Harcerze z „Kamieni na szaniec” są jak superbohaterowie XXI wieku, 08.03.2014.
  • źródła internetowe:
    • książki na CD-ROM-ie:
      • Encyklopedia PWN. Portal, [CD-ROM], Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.
    • wydawnictwa zwarte:
      • Hofmokl J., Internet jako nowe dobro wspólne, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009, http://otworzksiazke.pl/internet_jako_dobro_wspolne/5/skan/ (dostęp: 20.09.2016).
    • prace zbiorowe:
      • Haber L.H. (red.), Polskie doświadczenia w kształtowaniu społeczeństwa informacyjnego. Dylematy cywilizacyjno-kulturowe, Wydział Nauk Społecznych Stosowanych AGH, Kraków 2002, http://winntbg.bg.agh.edu.pl/skrypty/0037/index.php (dostęp: 7.11.2012).
    • artykuły (rozdziały) w pracach zbiorowych:
      • Goban-Klas T., Ontologia Internetu [w:] Społeczeństwo informacyjne – wizja czy rzeczywistość? II ogólnopolska konferencja naukowa, red. L.H. Haber, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków 2004, http:// winntbg.bg.agh.edu.pl/skrypty2/ 0095/033-040.pdf (dostęp: 10.11.2015).
    • artykuły w czasopismach:
      • Grabowska-Woźniak E., Święto euroentuzjastów, „Życie Warszawy”, 15.05.2000, http://www.zw.com.pl/ (dostęp: 20.06.2000).
    • cała witryna internetowa:
      • Literka.pl. Portal Edukacyjny, http://literka.pl/ (dostęp: 20.12.2012).
    • dokumenty:
    • niepublikowane prace magisterskie/doktorskie:
  • archiwalia (wszystkie elementy opisu zapisane antykwą, oddzielone przecinkami):
    • nazwa archiwum (skrót),
    • nazwa zespołu archiwalnego,
    • sygnatura jednostki archiwalnej (bez skrótu sygn.),
    • opis dokumentu,
    • data powstania dokumentu (jeżeli jest nieznana, skrót b.d.)
    • numery przywoływanych kart:
      • AIPN Kr, Akta operacyjne, 010/12061, Notatka ze spotkania wiceministra Franciszka Szlachcica z aktywem SB KW MO w Białymstoku, 13 XI 1962 r., k. 18.

2. Kolejność elementów opisu bibliograficznego w systemie harwardzkim (oddzielonych przecinkami):

  • nazwisko i inicjał imienia
  • rok wydania,
  • tytuł (kursywą),
  • miejsce wydania,
  • nazwa wydawnictwa (po dwukropku).

Przykłady zapisu:

  • publikacje autorskie (jeden autor):
    • Budzyk K., 1966, Stylistyka, poetyka, teoria literatury, Wrocław: PAN.
  • publikacje autorskie (jeden autor, ten sam rok wydania):
    • Maj M., 1999a, Biblioteki, Warszawa: SBP.
    • Maj M., 1999b, Kształcenie kadr bibliotecznych, Warszawa: Kontekst.
  • publikacje zbiorowe (pod redakcją)
    • Bukowski P., Heydel M. (red.), 2009, Współczesne teorie przekładu. Antologia, Kraków: Wydawnictwo Znak.
  • artykuły w publikacjach zbiorowych:
    • Balcerzan E., 1999, Tajemnica istnienia (sporadycznego) krytyki przekładu (w:) Krytyka istnienia przekładu w systemie wiedzy o literaturze, red. P. Fast, Katowice: Wydawnictwo Naukowe Śląsk.
  • artykuły w czasopismach:
    • Zajadło J., 2016, Estetyka – zapomniany piąty człon filozofii prawa, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, nr 4.

INDEKSY

  • W indeksach umieszczamy tylko nazwiska i nazwy geograficzne, które występują w tekście głównym i przypisach, pomijając strony tytułowe, dedykacje, spisy treści, przedmowy, podziękowania, bibliografię.
  • Nie indeksujemy nazwisk i nazw geograficznych występujących w tytułach cytowanych publikacji i nazwach własnych (np. ulic, pomników).
  • Pomiędzy hasłami a wskaźnikami liczbowymi oraz po ostatnim numerze strony nie stawiamy żadnego znaku interpunkcyjnego.
  • Kolejne numery stron oddzielamy przecinkami; jeżeli wskaźniki liczbowe odnoszą się do więcej niż dwóch kolejnych stron, podajemy numer pierwszej i ostatniej, łącząc je półpauzą bez spacji.

TABELE I RYSUNKI

  • Opisy tabel powinny być zlokalizowane nad tabelami, a rysunków (zdjęć, schematów, wykresów, map, itp.) pod nimi (bez światła).
  • Tabele i rysunki powinny być ponumerowane oddzielnie.
  • Źródła tabel i rysunków należy podawać pod nimi.

MATERIAŁY GRAFICZNE

Wszystkie materiały graficzne, które znajdą się w tekście, powinny mieć rozdzielczość co najmniej 300 dpi i należy je zapisać w osobnych plikach pochodzących z programów, w których zostały przygotowane:

  • wykresy należy dostarczyć w formacie Excel,
  • schematy przygotowane w aplikacjach takich, jak: Word, Excel, Powerpoint, Adobe Photoshop, Adobe Illustrator należy dostarczyć w plikach pochodzących z tych programów, jeśli jednak zostały przygotowane w aplikacjach specjalistycznych, to proszę sprawdzić, czy umożliwiają one zapisanie ilustracji do standardowego formatu, najlepiej do PDF, ale może być też EPS, TIFF lub JPEG.

Podczas zapisywania ilustracji do formatu JPEG należy wybierać opcję skutkującą większym rozmiarem pliku, co pozwala na uzyskanie lepszej jakości. Jeśli ilustracja pochodzi ze źródła dostępnego w formacie PDF, należy ten plik PDF również dostarczyć.

Główna zasada, której powinien przestrzegać każdy autor i redaktor, to KONSEKWENCJA!

[porto_block id="7897"]
Logo Wydawnictwa UG

ul. Armii Krajowej 119/121
81-824 Sopot

+48 58 523 14 83
wydawnictwo@ug.edu.pl