Skończone w pozornym nieskończeniu. Rzeźby Wojciecha Sęczawy

W niniejszej publikacji słowo i obraz stanowią dwie integralne części opisu procesu tworzenia dzieła, dążąc do jak najdokładniejszego przekazania odbiorcy emocji towarzyszących spotkaniu ze sztuką prof. Sęczawy. Poza zdjęciami autorstwa Piotra Wajdy, album ten powstał dzięki zapisom kilkunastu rozmów przeprowadzonych z Profesorem, podczas których artysta i wykładowca dzielił się z nami swoimi impresjami, inspiracjami oraz spojrzeniem na sztukę. Ponadto cytowane fragmenty pochodzą ze zbioru unikalnych, niepublikowanych dotąd katalogów wystawienniczych, autoreferatów artysty i recenzji jego dorobku, które same w sobie stanowią bogate źródło wiedzy z zakresu analizy dzieła sztuki rzeźbiarskiej.

Tytuł niniejszej publikacji został zainspirowany fragmentem recenzji prof. Teresy Klaman. To poetyckie stwierdzenie odwołuje się do statusu dzieł prof. Sęczawy, które, mimo że są fotografowane w aktualnej formie czy pokazywane na wystawach, mogą podlegać kolejnym przemianom oraz przekształceniom. Jak podkreśla artysta, proces twórczy nie kończy się, dopóki rzeźba żyje razem z nim i ma do niej dostęp. Życie w otoczeniu swojej sztuki powoduje chęć nanoszenia poprawek, potrzebę rewaluacji swojego spojrzenia oraz rozpoczynanie procesu na nowo, pod wpływem gromadzonych doświadczeń. Dążenie prof. Sęczawy do eksperymentowania z pozornie zamkniętym projektem powoduje, w wielu przypadkach, niemożność precyzyjnego określenia daty powstania dzieła – które bywa zawieszone w pozornym niedokończeniu przez lata.