Kasacja w sprawach karnych wnoszona przez Prokuratora Generalnego. Charakterystyka prawna i analiza empiryczna

Monografia stanowi zarys historii kasacji sięgającej czasów napoleońskich oraz omawia jej znaczenie jako nadzwyczajnego środka zaskarżenia pełniącego również ważną funkcję ustrojową. Publikacja jest poświęcona kasacji wnoszonej przez Prokuratora Generalnego w ujęciu teoretycznym oraz empirycznym. Zawiera, oprócz dogmatycznej analizy kasacji z perspektywy regulacji prawnej tej instytucji, także badania aspektów ustrojowych i statusu PG. Przedstawia również funkcjonowanie tego urzędu w kontekście korzystania z tej szczególnej skargi. Część empiryczna publikacji została oparta na badaniach aktowych ponad 780 postępowań, zainicjowanych przez PG z zakresu właściwości Wydziału III Izby Karnej Sądu Najwyższego z lat 2003–2014. Na potrzeby prowadzonych badań wykonano ponad 14 700 fotokopii kart z akt postępowań SN, z których wybrano i szczegółowo opisano najbardziej reprezentatywne oraz najciekawsze pod względem prawnym skargi kasacyjne. Publikacja zawiera również informacje statystyczne pochodzące zarówno z własnych analiz autora, jak i z systemów informatycznych wydziałów Izby Karnej Sądu Najwyższego, które opracowano w formie ponad stu tabel. Wykorzystując odpowiednie formuły obliczeniowe, sporządzono tabele kumulatywne oraz wykresy graficzne ilustrujące poszczególne z analizowanych zagadnień. W przeprowadzonych badaniach dominowała perspektywa finalna procesu rozpoznawania spraw kasacyjnych. Przyjęty mniej konwencjonalny punkt odniesienia jest interesujący i warty analizy.