Wyobrażenie, sprawstwo i kontrola. Struktura działań w przestrzeni mieszkalnej

Zamieszkiwanie może być pojmowane jako suma różnorodnych działań wyćwiczonych w ciągu następujących po sobie dni, tygodni i lat. Działania te stają się z czasem niezauważone – wykonywane niemal podświadomie, jak: zamykanie i otwieranie drzwi, odkładanie kluczy na miejsce lub niedostrzeganie pamiątek z wakacji dekoracyjnie ustawionych gdzieś na półce. Przypadek zrządził, że niniejsza książka trafia do rąk Czytelników nieco ponad rok od wprowadzenia pierwszych ograniczeń wynikających z wybuchu pandemii COVID-19. Wielu osobom konieczność przebywania w domu – pracowania, uczenia się, spędzania czasu wolnego unaoczniła niedoskonałości zamieszkiwanych miejsc i wywołała liczne negatywne skutki odbijające się na samopoczuciu, kondycji psychicznej czy harmonii życia rodzinnego. Struktura działań w przestrzeni mieszkalnej jest bowiem nie tylko sumą osadzających się doświadczeń życia codziennego, ale przede wszystkim – jako sytuacja społeczna – rodzajem soczewki skupiającej różnorodne sensy. Podejmowane w niniejszej książce kwestie doświadczania domu, unawykowiania i urefleksyjniania przestrzeni mieszkalnej pozwalają uwzględnić społeczny aspekt natury odczuwania przestrzeni.